Het is zomer! En dan gaat half Nederland naar de camping.
In de afgelopen jaren heeft Siku zich al bewezen als een echte producent van miniatuur caravans, tenten en campers. Want vanaf de eerste jaren zijn er al heel wat opgenomen in het assortiment.
Siku staat bekend om zijn grote marges wat betreft schaal, want eigenlijk vind ik het iets te klein voor de 1:50 en 1:55 schaal, of de campers van de afgelopen jaren zijn veel te groot gemaakt.
Dat dit model in de 16-Serie valt is misschien al voldoende, want die zijn vaak in de 3-inch hoek te vinden.
Maar al met al valt het model wel mee, heeft voldoende gewicht en leuke details en zelfs de inrichting is prima uitgevoerd.
Qua opdruk en ingelegde plastic delen zoals de grille is het ook een geslaagd model en aan de rechterkant van het model zit zelfs een openslaande deur.
Siku heeft zijn modellen altijd met de linkerzijde naar voren geplaatst in de verpakking zodat juist het leukste van dit model verborgen blijft totdat je het mag uitpakken.
De bodem is van plastic en aan de achterkant zit een trekhaak. Wat er in deze schaal nou achter past is mij een raadsel. Maar wie weet heeft Siku in de toekomst wel een leuke uitbreiding in het verschiet.
De banden zijn van zacht plastic en hebben een profiel, de velgen kennen we al van wat andere modellen zoals de nieuwe Volkswagen T5 alleen zijn ze nu zwart van kleur. Het gekke is dat het prototype wel grijze velgen had en ook op de site van Siku staat het afgebeeld met grijze velgen. Mijn ongevraagde mening is dan ook dat ik het eigenlijk liever met de grijze velgen had gezien.
Afbeelding van de prototype met grijze velgen
Prijs/kwaliteit-verhouding is goed, en de speelbaarheid is ook voldoende.
Misschien als kanttekening dat het wel heel gaaf was geweest als het was gelukt om de schotel opklapbaar te maken van plastic, alhoewel het dak dan ook meteen van plastic had moeten zijn en dat zou het model weer niet ten goede gekomen zijn, het is goed zo! Op naar de details…
Het is al weer een tijd geleden dat we een rondleiding hebben gehad door de Siku fabriek in Lüdenscheid.
Dat is natuurlijk de grote droom van elke verzamelaar om eens een kijkje te nemen in de keuken van de grootste modelauto producent ter wereld (zeggen ze zelf!).
Destijds moesten we voor een grote opdracht een groot aantal modellen ophalen met onze bus. En als we toch bij de fabriek zijn, leek het ons een uitgelezen kans om te vragen of we binnen mochten kijken.
Tijdens de rit er naartoe werden we gebeld met het geweldige nieuws dat we een privé rondleiding kregen. Uiteraard was de rest van de rit alleen maar bijzaak.
Aankomst bij de fabriek
Een regenachtige dag en het was wat zoeken in het stadje Lüdenscheid toen ineens de bekende logo op een groot gebouw tevoorschijn kwam na een flauwe bocht in de weg.
Het zoeken naar een geschikte parkeerplek was ook een beetje een uitdaging omdat er om de fabriek werd geasfalteerd. Maar we waren zó dichtbij, de spanning was om te snijden! Net een klein kind die voor het eerst naar een pretpark mag, zo voelde het.
Na het aanmelden bij de receptie werden we voorgesteld aan onze vertegenwoordigster die destijds voor Nederland de contacten en opdrachten beheerde die vanuit Nederland kwamen. We hadden haar vaak gesproken maar we hadden elkaar nog nooit gezien. Een meneer die de rondleiding ging leiden kwam er ook bij, en zo konden we beginnen aan onze tour.
De voorste zijde van de fabriek heeft ramen en daar is plaats voor alle administraties en ontwerpafdelingen. De foto hierboven laat zien dat op de onderste verdieping de distributie en opslag is, via een trap kwamen we op de eerste verdieping en daar stonden twintigtal machines die plastic delen maakten. Onder hoge druk wordt vloeibaar plastic in een mal geperst en meteen afgekoeld. Daarna valt het product op een lopende band zodat het nóg verder afkoelt en komt het onderdeel in een verzamelbak. Dit is het zogenaamde spuitgieten.
Plastic onderdelen vallen in een bak na productie.Voorbeeld van een mal (rechts)
Een hal verder was het geen plastic wat gesmolten werd, maar zamac. Zamac is een legering van zink, aluminium en koper.
Het zamac smelten en onder hoge druk het vloeibare metaal in de mallen spuiten was een stuk warmer dan de plastic varianten, want in deze hal was het behoorlijk zweten! Maar zeker niet minder indrukwekkend!
Achterin de machines werden stukken zamac in blokken handmatig in de ovens gelegd en aan de andere kant komt er ongeveer iedere 5 seconden een nieuw onderdeel uit de machine.
Deze bakken worden dan naar een afdeling gestuurd waar handmatig de bramen er afgehaald worden en meteen ook alle onderdelen nagekeken op defecten.
Op de bovenste verdieping was het erg leeg in verhouding met de andere ruimtes in het gebouw. Daar werden de modellen geverfd en bedrukt.
Ook het verven was niet zoals ik verwacht had. Handmatig werden alle onderdelen op speciale rekken aangebracht en heel langzaam gingen deze rekken met delen door een spuitcabine die geen verf aanbracht, maar een poeder. Deze poeder werd vervolgens in een oven gebakken.
Zoals misschien wel bekend kan poeder erg gevaarlijk zijn. Het kan erg explosief zijn en op deze machines zitten sensoren die meteen alles stopzetten als er een flits wordt gedetecteerd. Met een akelig gevoel heb ik deze foto’s gemaakt want ik had de flits op mijn toestel uitgezet en een hand op de lamp gehouden, maar je weet maar nooit! En het was erg kostbaar om alles weer op gang te brengen. Iets wat je natuurlijk niet op je geweten wilt hebben!
Tot mij verbazing mocht ik toch foto’s maken en kunnen we zien hoe dit in zijn werk gaat.
In een hoek van deze verdieping was ook de drukkerij waar we konden zien dat met twee mensen tegelijkertijd een model van bedrukking kan worden voorzien. Het viel ons op dat ook dit weer handwerk is.
Het procedé heet tampondruk. Ik zal in een aparte post binnenkort hierover schrijven hoe dat in zijn werk gaat.
Op deze afdeling werden onderdelen bedrukt en daarna weer in bakken intern vervoerd, op deze bakken werden kartons gebruikt als afdekking. Er lagen stapels van deze kartons en mijn oog viel op een karton met hele oude bedrukking van Siku blisters! Samen met de medewerkers hebben we nog gezocht of er nog meer in de stapels lagen maar er bleek er maar één exemplaar daar te liggen. Tot mijn grote vreugde mocht ik die hebben, iets heel speciaals natuurlijk!
De laatste afdeling was de afdeling waar de banden en assen aan elkaar werden gemaakt.
In een grote ronddraaiende machine werden de banden op de velgen gezet en nadien kwamen deze wielen met grote druk op de assen. Zo kwam langzamerhand alle onderdelen bij elkaar om een complete miniatuur te kunnen maken.
Omdat de produktie van Siku tegenwoordig bijna volledig in China is gehuisvest is er in Lüdenscheid bijna geen productie meer. Alleen als er een speodlevering moet komen of als er een tekort dreigt maken ze in Duitsland wat bij, de productielijn wordt na 12 uur in de middag dan ook stopgezet.
Na de rondleiding in de fabriek werd het tijd om onze bestelling op te halen in de magazijn, die iets buiten Lüdenscheid is gebouwd.
Dit is een gerobotiseerde magazijn die voornamelijk verticaal is opgezet om maar zoveel mogelijk ruimtewinst te kunnen behalen.
Onze bus stond tussen de vrachtwagens bij de expeditie geparkeerd en nadat we de robots hebben kunnen bewonderen zagen we onze bestelling op een grote pallet klaarstaan. Maar omdat onze bus een veel lagere laadvloer heeft dan de vrachtwagens werd het toch weer voor de laatste keer handwerk om alles in te laden en de rit huiswaarts te kunnen aanvaarden. Een zeer geslaagde dag om nooit weer te vergeten!
De verzamelaar die ouder is dan 30 jaar zal er waarschijnlijk iets in herkennen in deze Mercedes Zetros met laadbak.
Tot halverwege de ’80-er jaren is de legendarische Volvo 10 en 12 uitgebracht met een identieke laadbak en huif.
De klassieke Volvo 12 met laadbaak
Hiervan zijn letterlijk duizenden gemaakt, en nog steeds kom je ze in redelijke hoeveelheden op beurzen tegen.
Er waren altijd met dit model een paar problemen. De grootste was altijd dat de nokken aan de huif snel afbreken. Erg irritant omdat de huif dan niet goed op zijn plek blijf zitten. Een ander probleem bij de oude versie is dat de achterbumper met verlichting ook altijd afbreek bij de meest geringe aanraking. Zelfs in de verpakking kon het al kapot gaan.
Maar….. Siku heeft een oplossing gevonden voor beide problemen. En het is zelfs briljant te noemen!Ze hebben de huif van zacht siliconen gemaakt!
Zo kan deze huif gewoon een val overleven, en zal het ook in de toekomst ook niet gaan breken. Nou maar hopen dat ze niet na een aantal jaren door (mogelijke) weekmakers zichzelf gaan oplossen.
Verder valt het model op omdat de Zetros een stoere en robuuste uiterlijk vertoont. De gebruikelijke rubberen banden met profiel passen er prima bij, het lijkt bijna een Russische vrachtwagen. Wat ik eigenlijk wel mis is dat de motorkap niet open kan. Wat bij de klassieke Volvo wel kon, op zich niet spannend, maar het is nét dat extraatje wat het model nóg leuker kan maken.
Maar aan de andere kant, de laadbak kan in zijn geheel kiepen!
Details
Artikelnummer: 3547
Datum uitgifte: juli 2015
Schaal: 1 op 50 Afmetingen (mm): 115x235x65
